Vriendschap

Vanmorgen met C naar haar school geweest, het was kijkochtend.
Heerlijk om te zien hoe ze d'r plekje in de klas heeft en zich er gewoon lekker voelt.
R was ook mee en die heeft zich eigenlijk wonderwel gedragen. Na het buitenspelen heb ik hem niet meer gezien, hij heeft de sterren van de hemel gekookt in de poppenhoek, mijn kleine Jamie Oliver :-)

Tijdens de lunch thuis belde A, mijn petemeisje. Of ze vanmiddag mochten komen spelen. Het idee werd hier met gejuich ontvangen.
Het was een erg gezellige middag, met de kids die zich prima vermaakten zowel buiten als binnen.
En het was goed vriendin C weer te spreken.

Na hun verhuizing heb ik echt wel moeite gehad dat gemis een plekje te geven. Eerder liep ik gewoon even binnen en nu moet ik toch echt met de auto.
Het is niet zo dat ik voor vriendschap geen moeite wil doen ( ik bedoel ik maak nooit geen punt van afstanden) maar onze levens leken echt even van elkaar weg te lopen, door allerlei omstandigheden.
Eigenlijk hebben we vanmiddag pas echt naar elkaar uitgesproken dat we elkaar missen. Het was een kort moment, maar ineens was het voor beiden duidelijk.
Het voelde goed dat te doen en achteraf is het gek dat we daar zo lang voor nodig hadden..
En al leven we dan in sommige opzichten een ander leven, het is goed te weten en te voelen dat er zeker een plekje in elkaars hart gereserveerd is!

Reacties

Anoniem zei…
Kan me wel voorstellen hoe dat voelt ja, dat gemis van vriendinnen.....moet er nog even niet aan denken, maar dat zal ik zeker krijgen.....bah......

groetjes en cyberhug,
Marjolein
Anoniem zei…
Ik herken dat gevoel wel. Ik heb inmiddels wel het wederzijdse besef met veel vriendinnen dat je niet de deur bij elkaar plat hoeft te lopen om een hechte vriendschap te hebben... hoe graag we dat ook zouden willen, het leven laat heet in deze periode, nu iedereen kleine kinderen heeft, gewooon niet toe.


Komt wel weer :-)
Anoniem zei…
leuk stukje over vriendschap Andrea.