Lacherig

De workshop was leuk! De uitvoering van het boekje op zich was niet nieuw maar het idee erachter heeft me wel weer aan het denken gezet. Net zoals de online workshop waar ik deze week aan meedoe, ging het om mij, als persoon, en niet de kinderen of wat dan ook. (knap he, 2 workshoppen tegelijk ;-))
Die online workshop heet "een week uit mijn leven", nou heb in ieder geval als memorablia een handtekening van Tracy White ;-)
Zal later wat foto's en het boekje zelf posten, nog niet helemaal af.

Op de terugweg enorme dorst en even bij de Mac langs. Toch maar een broodje visfilet erbij want had nog niet echt gelunched. Die bestel ik altijd zonder saus dus dan weet je van te voren dat je even moet wachten.
Ik zet hem op aanwijzen van het personeel achter een grijze bus, maar ja een bus en een grote auto, dat paste eigenlijk niet. Met als gevolg dat de kont van de auto wat op de rijbaan van de McDrive stond.
Maar goed, er kon best nog wel een auto langs dus ik had zoiets van laat maar.
Komt er na een minuut of wat een auto bij de kassa weg, en begint te toeteren.
Ik kijk eens in mijn spiegel en had zoiets van: joh gebruik je stuur dan kan het best.
Nog een paar keer toeteren en ik wijs naar de auto voor me en dat ik niet verder naar voren kon.
Stapt er een blonde replica van koningin Beatrix uit die met veel misbaar naar me to komt lopen dat ik weg moet.
Ik zeg dus heel rustig: mevrouw ik kan niet verder naar voren. En krijg als antwoord: dat kan toch niet, U moet weg, dit kan toch niet".
Ik herhaal nogmaals dat ik niet anders kan, maar ze blijft aan de gang.
Ik vraag eens aan de man voor me (die alles belangstellend vanuit zijn raampje volgde) of hij naar verder naar voren kon. Nee dat kon niet en dat mevrouw maar even moet wachten, heel lang zal het niet meer duren.
Komt ze weer naar mij, en nu staan er al 5 mensen achter me, en dit kan niet etc.
Gaat ze haar man halen (althans dat neem ik aan ;-)) en die begint ook van U mag hier niet parkeren, dit kan toch niet U moet weg. Nogmaals probeer ik uit te leggen dat ik al besteld heb , op aanwijzen van het personeel hier sta en niet verder maar voren kan.
Maar ik mag daar niet parkeren, en moet hem maar wegzetten en ergens anders wachten, ze gingen maar door.
Ondertussen zie ik het meisje met onze bestellingen naar buiten komen en ik zeg "ik ga weg als ik mijn bestelling heb". Nou dat kan toch niet U moet nu weg, zet hem in de achteruit en rij hem weg ... Kortom helemaal boos en opgedraaid, dus ik zeg nog eens dat ze zich niet zo sappel moeten maken. En dat het veel te mooi weer is om je zo boos te maken , maar met veel misbaar lopen ze weer naar de auto, al roepende dat dit niet zo kan.
Het was geen gezicht, twee echt sjieke lui die zich zo druk maakten.
Vraagt het meisje nog, terwijl ze midden op de weg staat en de weg nog even verspert ;-), wat hebben die nou? Dus ik zeg, ze kunnen er niet langs, zegt zij heel droog: als ze konden sturen wel.
Nou ik had het niet meer, maar kan er niet bij dat mensen zich zo druk kunnen maken om zoiets. En dan ook gewoon niet meer willen luisteren naar wat je zegt.
Eigenlijk is het triest dat mensen zo boos kunnen worden , maar ik werd er vanmiddag eigenlijk alleen maar heel lacherig van. (wat beter is als ook boos worden, maar goed, dat zagen zij ff niet ;-))